Dit project beoogt een kritische herbeoordeling van de normatieve narratieven over institutionele en spirituele identiteit binnen gemeenschappen van reguliere kanunniken tijdens de Lange Twaalfde Eeuw (circa 1070-1215). Door gebruik te maken van een innovatieve methode met netwerkanalyse, vergelijkt de studie systematisch deze texten om de complexiteit van het reguliere leven, bestuur en spirituele praktijken in deze transformatieve periode bloot te leggen. Deze tijd werd gekenmerkt door een sterke diversificatie van het religieuze leven en zag de oprichting van talrijke gemeenschappen van reguliere kanunniken. Hoewel zij trouw beweerden te zijn aan de idealen van St. Augustinus, vertoonden zij aanzienlijke interne heterogeniteit. Deze paradox is in eerdere studies onvoldoende behandeld, wat heeft geleid tot gefragmenteerde inzichten in hun normatieve kaders. Door een uitgebreid corpus van normatieve teksten te analyseren (waaronder consuetudines, statuten en regels) wil dit project de netwerken in kaart brengen die de normatieve identiteit van reguliere kanunniken vorm gaven. De bevindingen zullen bijdragen aan een genuanceerd begrip van hoe zij hun religieuze identiteit navigeerden in een dynamisch religieus landschap. Dit onderzoek benadrukt dat hun diversiteit geen zwakte was, maar een essentiële kracht bij het vormgeven van hun religieuse omgeving, en biedt een methode voor het begrijpen van de normatieve productie van reguliere kanunniken in de Lange Twaalfde Eeuw.