In IVde eeuw v.C. hadden veel belangrijke termen rond wijsheid
(sophia), zoals “filosofie” (philosophia), “filosoof” (philosophos),
“sofistiek” (sophistikê) en “sofist” (sofistês) nog niet de definitie die ze
nu hebben. Plato definieerde bijvoorbeeld filosofie door haar met
sofistiek contrasteren. Isocrates assimileerde “echte sofisten” met
“echte wijze mannen”, terwijl Xenophon het woord “filosofie” een
betekenis gaf die leek op die van “sofistiek”. Vandaag is de definitie
van Plato algemeen aanvaard. Onder het Romeinse Keizerrijk,
tijdens de periode van de tweede sofistiek, bleven veel filosofen
zoals Philostratus en Aelius Aristides deze echter tijdens afwijzen.
Het onderzoeksproject heeft tot doel het gebruik van woorden als
“filosofie”, “filosoof”, “filosoof”, “sofistiek” en “sofist” in de Griekse
Oudheid te analyseren, meer bepaald bij auteurs uit de Vde eeuw
v.C., zoals Gorgias, Hippias en Protagoras, en bij auteurs uit de IVde
eeuw v.C. zoals Plato, Isocrates, Xenophon en Aristoteles. Dergelijke
analyse heeft tot doel te begrijpen hoe auteurs uit de Vde en IVde
eeuw v.C. deze woorden gebruikten en begrepen en hoe zij de
betekenis ervan beïnvloedden. Het onderzoeksproject heeft ook tot
doel inzicht te verwerven in de manier waarop deze al oude woorden
zich in het Romeinse Keizerrijk en in het oude Armenië ontwikkelden
tot hun huidige betekenis.