Anders dan in de meeste West-Europese landen hebben hedendaagse dansgemeenschappen in de Oost-Europese periferie over het algemeen geen toegang tot publieke financiering, kennen ze weinig transnationale mobiliteit en een jonge geschiedenis van kapitalistische en neoliberale ideologie. Daarom zijn de werkomstandigheden en esthetiek van hedendaagse dans in Belgrado (Zuidoost-Europa) en Riga (Noordoost-Europa) enorm onderbelicht en blijven ze tot op heden onder-gedocumenteerd. Dit project beoogt een status-quo op te stellen voor deze gebieden door er een kwantitatieve studie uit te voeren. Op basis van deze resultaten worden er 12 informanten geselecteerd voor een kwalitatief onderzoek. Uitgerust met deze innovatieve interdisciplinaire methodologie, zal het onderzoek de eerste wetenschappelijke studies van deze dansgemeenschappen presenteren vertrekkend vanuit enkele sociologisch onderzoeksvragen: hoe werken hedendaagse danskunstenaars, welke tactieken ontwikkelen ze om te overleven en hoe beïnvloeden de plaatselijke omstandigheden de artistieke producten. Aansluitend hierop vanuit een danswetenschappelijk perspectief, onderzoekt het project de esthetische invloeden van West-Europese dans die zijn doorgedrongen in de voormalige communistische periferie van Europa en hoe deze zijn verweven met lokale dansvormen. De omgekeerde sleutelvraag onderzoekt wat de gevestigde Europese danshoofdsteden kunnen leren van de werkmethoden van de opkomende hedendaagse dansscènes in Oost-Europa.