Dit project beoogt de opschaling van vries-dooi experimenten op
gesteenten in het laboratorium naar analyse van het vries-dooi risico
in reële situaties. Die kennis zal helpen om de mechanismes
gerelateerd aan ijskristallisatie op veldschaal beter te begrijpen. De
meeste studies om het risico op vorstschade in te schatten focussen
ofwel op duurzaamheidstesten ofwel op de analyse van klimaatdata.
Om een correcte inschatting te maken is het nodig om beide op een
fundamentele manier te combineren. Momenteel worden de criteria
voor vorstschade gebaseerd op arbitraire grenswaarden en zijn ze
niet gebaseerd op het onderliggende materiaal-specifieke
mechanisme. Daarom wil de aanvrager materiaal-specifieke
grenswaarden gaan aftoetsen aan het optreden van ijskristallisatie en
schade in steen onder veldcondities. Daarvoor zal hij testmuurtjes
opstellen nabij weerstations in de regio van Gent. De muurtjes
worden uitgerust met sensoren om de proxies voor ijskristallisatie en
schade op te volgen (o.m. temperatuursverloop en uitzetting). De
data van de weerstations worden overigens, net zoals de configuratie
van de testmuurtjes, geïmplementeerd in heat-air-moisture (HAM)
simulaties, waardoor de mogelijkheid bestaat om terug te koppelen
tussen de in-situ observaties en de HAM simulaties. Op deze manier
kan een betere inschatting gemaakt worden van het risico op
vorstschade aan steenachtige materialen in onze omgeving, met
inbegrip van lokale effecten zoals het stedelijke hitte-eiland.