Hartritmestoornissen komen vaak voor bij sportpaarden en kunnen fatale gevolgen hebben. Antiaritmica voor paarden zijn echter schaars en cruciale inzichten in cardiale elektrofysiologie ontbreken. De momenteel gebruikte anti-aritmica zijn geassocieerd met bijwerkingen, zoals zelfs plotse dood, en hun werkzaamheid is vaak niet evidence-based. In vitro en in vivo modellen voor de ontwikkeling van veilige en effectieve anti-aritmica zijn dringend nodig. Het eerste doel van dit project is het ontwikkelen van een in vitro model voor het onderzoeken van de elektrofysiologie bij het paard en het evalueren van de cardiovasculaire veiligheid van medicatie. Medicatie zal worden getest in een heteroloog cel model dat specifieke cardiale ionkanalen van paarden tot expressie brengt, en door patch clamp testen op cardiomyocyten van gezonde paarden. Daarnaast zal een gestandaardiseerd protocol voor cryopreservatie van cardiomyocyten worden ontwikkeld om een biobank voor in vitro testen te kunnen creëren. Tenslotte zal de isolatie van cardiomyocyten uit myocardbiopten worden onderzocht, omdat deze techniek zou kunnen toegepast worden voor elektrofysiologische studies op hartweefsel van levende paarden. Het tweede doel is om de werkzaamheid van bestaande anti-aritmica in een in vivo model te evalueren. De hypothese is dat sotalol, fenytoïne en propafenone de gevoelheid voor het ontwikkelen van atriumfibrilleren zullen verminderen in een experimenteel atriaal pacingmodel.