In het begin van de 2àe eeuw experimenteerden Duitse en Franse theatermakers met geritualiseerde massa-ervaringen in hun perfomances. Dit niet alleen onstage, maar ook in het publiek. Zowel in de performances als in hun theoretische geschriften, refereren deze theatermakers expliciet aan sociale en ruimtelijke condities in antiek drama en antieke religieuze handelingen om vorm te geven aan de massa in hun theater.