Scanangst of ‘scanxiety’ beschrijft de angst die kankerpatiënten ervaren wanneer ze anticiperen op  medische beeldvorming en wachten op de resultaten. Scanxiety treft niet enkel patiënten, maar ook hun naasten, want de behandeling heeft ook gevolgen voor naasten. De invloed van scanxiety is  nog maar zelden onderzocht voor routine surveillance scans tijdens het overleven van kanker.

Het interdisciplinair onderzoeksteam werkte verschillende onderzoeksfasen uit rond scanxiety:

• De validatie van een scanxiety-discomfort meetinstrument.
• Een longitudinaal nationaal onderzoek (met herhaalde meting op de verschillende tijdstippen in het scantraject) onder kankerpatiënten en naasten.
• Het organiseren van co-creatie workshops samen met patiënten, naasten en zorgverleners om interventies te identificeren die toelaten om scanxiety op de verschillende momenten in het scantraject te reduceren. De principes van Design Thinking zullen gebruikt worden.
• Het implementeren en evalueren van deze interventies.