Computermodellen voor biosystemen worden steeds meer door de industrie gebruikt om de ontwerpkosten van een product te verlagen en de productiviteit en efficiëntie te verhogen. Nieuwe technologieën die worden ontwikkeld in farmaceutische, biotechnologische en biomedische bedrijven gebruiken steeds meer in-silico en "digital twins". Een heel scala van zogenaamde mechanistische modellen die een groot potentieel hebben om deze processen te simuleren (DEM, CFD,..) heeft de laatste 30 jaar veel aan populariteit gewonnen. Deze modelleringstechnieken bieden veel inzicht, maar ondanks de huidige rekenmiddelen wordt een vlotte toepassing door de industrie nog  belemmerd door lange rekentijden. De laatste 10 jaar is er groeiende belangstelling voor hybride modellen en surrogaatmodellen.  Deze modellen moeten worden "getraind" om het resultaat van mechanistische modellen te reproduceren. De resulterende modellen hebben een aanvaardbare nauwkeurigheid, maar een veel kortere rekentijd.  Mijn doel is om hybride en surrogaatmodellen verder te ontwikkelen, hierbij nadruk leggend  op de dynamiek/het gedrag van "deeltjes-systemen" (korrels, poeders, multi-cellulaire systemen,..), die van dagelijks belang zijn in de farmaceutische of biotech industrie. Ik ben van plan een PhD student aan te nemen om met dit project te beginnen.