Immunohistochemie (IHC) en in situ hybridisatie (ISH) is een basistechniek om de distributie en lokalisatie van specifieke moleculen in weefselstalen te bestuderen. Bij IHC worden histologische, immunologische en biochemische technieken aangewend om processen in weefselsnedes te visualiseren. Bij ISH wordt gebruik gemaakt van gemerkte korte stukjes DNA of RNA om een specifieke nucleotide sequentie in weefsel aan te tonen.

Op deze manier kunnen infectieuze agentia, extracellulaire matrix, cellulaire eiwitten, genexpressie en mRNA in situ aangetoond en gekwantificeerd worden. Beide techniek en maken gebruik van biologische eigenschappen (o.a. antigen-antistof binding) en zijn dan ook zeer gevoelig aan kleine variaties tijdens de procedure. Automatisatie van de belangrijkste processen is dan ook noodzakelijk om een hoge standaardisatie en reproduceerbaarheid te kunnen garanderen. Het automatiseren verlaagt bovendien ook de arbeidsduur en de hoeveelheid nodige producten.