Dit project vormt de eerste poging in de historiografie om de (on)gelijkheid voor de wet in negentiende-eeuws België (1870-1914) te onderzoeken, een periode waarin sociaaleconomische veranderingen leidden tot nieuwe vormen van kwetsbaarheid. Het doel is om 1) de vooroordelen in de rechtspraak en 2) de onderhandelingen tussen de beklaagden en de gerechtelijke ambtenaren te bestuderen. In het project worden diverse onderzoekstradities geïntegreerd. Ik benader het gerechtssysteem als een ‘gelaagde arena’ waarin elk niveau gekenmerkt wordt door een specifieke groep van actoren, machtsstructuren en onderhandelingsprocessen. Vermogensdelicten staan hierbij centraal, aangezien ongelijke machtsrelaties de grondslag vormden van deze vergrijpen en omdat historici voornamelijk de contexten van deze misdrijven bestudeerd hebben, eerder dan de processen zelf. Gerechtelijke en gevangenisarchieven worden aan elkaar gekoppeld om individuele strafrechtelijke trajecten te reconstrueren, wat een onderbelichte onderzoeksstrategie is. Daardoor kan ik 1) de individuele trajecten van de buurt naar de rechtbank, 2) de gerechtelijke processen en 3) de opsluiting en de vrijlating bestuderen. Het onderzoek vereist een combinatie van kwantitatieve intersectionele alsook kwalitatieve onderzoeksmethoden. Om een grondiger inzicht te verkrijgen in de dagelijkse werking van de strafrechtsketen worden de resultaten ingebed in een interregionale vergelijking tussen de arrondissementen van Brugge en Bergen.