In psychologisch onderzoek is het geen uitzonderlijke praktijk dat de onderzoeker tijdens het verloop van een studie tussentijds naar de data kijkt. Indien de geobserveerde effecten groter zijn dan verwacht, kan dit de onderzoeker ertoe verleiden de studie vroegtijdig stop te zetten. Of omgekeerd, indien de effecten kleiner zijn dan verwacht, kan de onderzoeker aanpassingen doen aan de studie, zoals bijvoorbeeld het vergroten van de geplande steekproef, om alsnog de verhoopte resultaten te bekomen. Wanneer dit gebeurt zonder planning bij aanvang van de studie en zonder de nodige statistische correcties, kunnen deze praktijken leiden tot een inflatie van vals positieve onderzoeksresultaten. Dergelijke bedenkelijke onderzoekspraktijken zijn dan ook een drijvende factor voor de replicatie-crisis binnen de psychologie. Hoewel voor klinische studies binnen de medische wereld reeds een 2-tal decennia lang designs en statistische technieken ontwikkeld worden om dergelijke tussentijdse analyses op een wetenschappelijk correcte manier uit voeren, blijft het gebruik ervan in psychologisch onderzoek minimaal. In dit onderzoeksproject stellen we belangrijke wijzigingen voor die dergelijke tussentijdse analyses aantrekkelijker moeten maken. Door optimaal gebruik te maken van alle beschikbare informatie bekomen we efficiëntere interim analyses. Bovendien laten we toe dat effecten van interventies kunnen verschillen in subpopulaties.