Om het project e-Belgium for Belgium wetenschappelijk te ondersteunen en om de politieke acties tijdens de uitvoering ervan te (her)sturen, is het noodzakelijk om te kunnen steunen op cijfers uit jaarlijkse kwantitatieve monitoringen van de sociale digitale ongelijkheden1 in België en zijn verschillende gewesten - Vlaanderen, Brussel, Wallonië. Naast de essentiële evaluatie van de impact van de initiatieven die in het kader van de opeenvolgende projectoproepen worden gefinancierd, is een gekwantificeerde objectivering van de evolutie van deze "nieuwe" vormen van ongelijkheid, met name bij kwetsbare groepen - zoals armoederisicovolle groepen - (Helsper, Reisdorf, 2017; Ragnedda, 2020), des te noodzakelijker omdat dit fenomeen complex en dynamisch is (zie bv. Van Dijk, 2005; Vodoz, 2010). Het dynamische karakter van de ongelijkheid is de laatste jaren sterk toegenomen door een voortdurende transformatie van digitale innovaties en een verveelvoudiging van de mogelijkheden om toegang te krijgen tot digitale technologieën en de toepassingen daarvan.
In de nieuwe editie van de barometer voor digitale inclusie (Faure, Brotcorne en Mariën, 2022), die in september wordt gepubliceerd, wordt bijvoorbeeld gewezen op een verzwakking van de digitale vaardigheden van de burgers ten opzichte van 2019 als gevolg van de veranderende eisen op het gebied van de beheersing van digitale technologieën. In deze voortdurend veranderende context zijn de moeilijkheden en behoeften van het publiek waarop het project betrekking heeft in termen van toegang tot het internet, motivatie om het te gebruiken, vaardigheden en/of gebruiksmogelijkheden, allemaal bewegende doelen (moving target) (DiMaggio et al., 2004) die regelmatig opnieuw moeten worden geëvalueerd.

Daarom is de algemene
doelstelling van de jaarlijkse monitoring om in cijfers de evolutie van de drie belangrijkste vormen van socio-digitale ongelijkheden aan te geven, die over het algemeen in wetenschappelijk onderzoek naar voren komen (Ragnedda, 2017; Robinson et al., 2020; Van Deursen en Helsper, 2015; Van Dijk, 2020), namelijk:
• Ongelijkheid bij de toegang tot en de kwaliteit van digitale technologieën
• Ongelijkheid op het gebied van digitale vaardigheden 2 en internetgebruik in het algemeen
• Ongelijkheid in de voordelen van het gebruik van internet bij de toegang tot diensten die essentieel worden geacht voor de volledige insluiting van mensen in de samenleving (bv. e-overheid, e-gezondheid, e-bankieren, e-handel).