Milieurisicobeoordeling is bedoeld om beleid en regelgeving te informeren om een ​​adequate bescherming van alle organismen in de ecosystemen in een verordening wordt gewaarborgd. Echter, dit beleid en regelgeving zijn gebaseerd op standaard toxiciteit experimenten met slechts een klein aantal individuen, vaak met beperkt tot geen genetische diversiteit. Dit in tegenstelling tot de verscheidenheid en diversiteit aanwezig in natuurlijke populaties. De eenvoudige oplossing voor dit probleem maar al te vaak het gezamenlijk gebruik van willekeurig gedefinieerd veiligheid factoren om de resultaten van standaard toxiciteitstesten om natuurlijke populaties te vertalen. Verrassend genoeg zijn deze veiligheid factoren nog niet gebaseerd op wetenschappelijke literatuur of sound biologische en ecologische principes. Er is dus geen garantie dat deze de veiligheid factoren adequaat de bescherming van de ecosystemen in kwestie. Daarom zal de huidige projectvoorstel richten op het ontwikkelen van een mechanistisch raamwerk dat is goed voor en integreert (epi) genetische variatie die inherent zijn aan natuurlijke populaties. Door het gebruik van nieuwe moleculaire technologieën om deze variatie te bepalen en te begrijpen hoe het verbindt met variatie in reactie op stress, kan dit project een nieuw mechanistisch kader te ontwikkelen en zal daarom laten zien hoe we kunnen beginnen met meer-biologie-based en scientificallyfounded methoden in milieurisicobeoordeling te integreren.