Hedendaagse elektronische systemen realiseren het meeste van hun functionaliteit in het digitale domein. Toch blijven verscheidene analoge bewerkingen en in het bijzonder A/D-omzetting noodzakelijk als interface met fysische signalen. Een voorbeeld hiervan is datacommunicatie waarvoor steeds grotere bandbreedtes vereist zijn. Hierbij treedt echter het probleem op dat traditionele analoge circuits met opamps en comparatoren fundamentele beperkingen hebben in hun nauwkeurigheid/snelheid/vermogen trade-offs. Deze circuits worden ook niet kleiner in geschaalde CMOS-technologieën. Recent kwamen grotendeels digitale, tijdcoderende circuits (bijv. VCO-ADCs) op als alternatieve oplossingen, die veel gunstiger schalen en intrinsiek potentieel hebben voor een betere oppervlakte- en vermogenefficiëntie. Op dit moment lopen hun prestaties echter nog sterk achterop t.o.v. de theoretische limieten. Daarom moeten de tijdcoderende A/D-omzetters grondig herdacht worden om de huidige kloof van een factor 200x in vermogenefficiëntie t.o.v. de theoretische limiet te overbruggen. Dit project beoogt deze kloof te dichten door radicaal nieuwe digitaal-gepimpte circuits en architecturen te exploreren met een sterk verhoogde bandbreedte/vermogen performantie. Een fundamentele studie van de optimale analoog-digitaal partitionering zal leiden tot nieuwe structuren die zullen geëxploreerd en in silicium uitgetest worden, waaronder cascade- en stochastische structuren.