De theorie van verstrengeling heeft een nieuwe taal gegeven om veelbetekenend kwantum te beschrijven lichaamssystemen, nieuwe mogelijkheden openend om de statische en dynamische eigenschappen ervan te bepalen systemen. Dit voorstel beoogt de theorie van verstrengeling en meer specifiek de theorie van tensornetwerken om ijktheorieën te simuleren. Het grote voordeel van deze methode is het feit dat tensor netwerken hebben geen last van het tekenprobleem, waardoor ze toegang krijgen tot eigenschappen en kwantitieten niet toegankelijk door quantum Monte Carlo-methoden. Het biedt ook nieuwe manieren om een ​​opdracht te construeren parameters voor topologisch geordende fasen en voor het karakteriseren van elementaire excitaties. Wij zullen focus op het bestuderen van ijktheorieën in 2 + 1 dimensies, een gebied dat tot nu toe vrijwel onaangeroerd is
op door tensor netwerkmethoden, en open de manier om ijktheorieën te simuleren in 3 + 1 dimensies.