De bodemvoorraden in semi-aride gebieden gaan snel achteruit, wat een onmiddellijke bedreiging vormt voor de voedsel-, water- en bestaanszekerheid. Onduidelijkheden in ons begrip van de geomorfologische reacties op extreme gebeurtenissen vormen een belangrijke belemmering voor het toeschrijven van bodemerosie en sedimentfluxdynamiek aan milieufactoren. Met behulp van de Burdekin en Makuyuni stroomgebieden als natuurlijke laboratoria voor semi-aride regio's, zal het AsFoRESEEN project de feedbackdynamiek in bodemerosie beoordelen door de lens van variabele sedimentconnectiviteit om de hypothese te testen dat extreme gebeurtenissen regimeverschuivingen naar sterk verbonden ephemerale geulnetwerken kunnen teweegbrengen. De voorgestelde strategieën voor kennisoverdracht zullen de wetenschappelijke en analytische vaardigheden van de onderzoeker op een internationaal niveau brengen en zijn ambitie ondersteunen om academisch werk en consultancywerk te combineren binnen een toonaangevende Europese onderzoeksinstelling. De unieke vaardigheden van de onderzoeker zullen worden toegepast om nieuwe benaderingen te ontwikkelen en deze te integreren met gevestigde technieken in een diagnostische toolkit met open toegang ter ondersteuning van gerichte bodem- en waterbeheerinterventies. Temporele dynamiek in fijn sediment en fosfortransport zullen worden gekwantificeerd met behulp van hoogfrequente sensoren en sedimentdateringstechnieken.We zullen als eerste het gebruik van secundair verweerde metaalsoorten als tracers evalueren, wat een nieuwe manier biedt om de bijdrage van geulerosie in diep verweerde of alluviale bodems toe te schrijven. De resultaten van het monitoren van stromen en het traceren van sedimentbronnen zullen worden geïntegreerd in een dynamisch sedimentbudget om niet-lineaire geomorfologische reacties op extreme gebeurtenissen en veranderingen in landgebruik op te helderen. Als bron van innovatie zullen we een machine-learning tool voor het kwantificeren van geulen koppelen aan een dynamisch stroomgebiedmodel, waarin geulen zowel een directe bron van sediment zijn als een drijvende kracht achter veranderende sedimentconnectiviteit. Het hybride model zal worden gebruikt om de effectiviteit van strategieën voor het herstellen van geulen te testen onder de huidige en toekomstige klimaatomstandigheden.