Alfaherpesvirussen hebben een gesofisticeerde en fijngebalanceerde interactie ontwikkeld met het immuunsysteem van de gastheer. Een verstoring van deze balans kan dan ook leiden tot zeer ernstige ziektesymptomen. Deficiënties in de type I interferon (IFN-I) respons, bijvoorbeeld, zijn geassocieerd met levensbedreigende encefalitis (hersenontsteking), veroorzaakt door het herpes simplex virus (HSV).
IFN-I zijn de krachtigste antivirale molecules die geproduceerd worden door het aangeboren immuunsysteem. Plasmacytoïde dendritische cellen (pDC) zijn de krachtigste producenten van IFN-I.
Recent werk aan onze onderzoeksgroep, o.a. werk uitgevoerd door de FWO mandaathouder, heeft geleid tot veelbelovende nieuwe pistes in dit domein, waaronder de identificatie van twee geconserveerde alfaherpesvirus eiwitten (US3 en gB) die de mate van IFN-I productie door pDC beïnvloeden. De hoofddoelstelling van dit project is daarom om de ontrafelen hoe deze virale eiwitten de pDC activiteit moduleren.
Naast het feit dat alfaherpesvirussen zeer succesvolle pathogenen zijn, staan deze virussen ook centraal in een zeer boeiend nieuw onderzoeksveld: oncolytische virotherapie, waarbij virussen zoals HSV gebruikt worden om kanker te bestrijden. Eén van de kritische elementen in dit onderzoeksveld is het optimaliseren van de interactie tussen de virale oncolytische vector en het immuunsysteem van de gastheer, waaronder de pDC. Verder bouwend op een bestaande interactie tussen onze onderzoeksgroep en de onderzoeksgroep van Prof. Chiocca aan Harvard University, een wereldautoriteit op het vlak van HSV oncolytische vectoren, zal de informatie die gegenereerd wordt tijdens het huidig project gebruikt worden om oncolytische HSV vectoren te ontwikkelen die geöptimaliseerd zijn in verband met hun vermogen om pDC te activeren.