Aan het einde van de gevangenisstraf wordt van ex-gevangenen verwacht dat zij zich opnieuw in de maatschappij integreren. Eerder onderzoek en criminologische gegevens tonen echter aan dat gevangenisstraffen geen effectief middel zijn om recidive te voorkomen. Dit project onderzoekt, via een sociaal-neurowetenschappelijke benadering, de mogelijke invloed van de dwingende en restrictieve aard van de gevangenis op twee neurocognitieve processen die gerelateerd zijn aan besluitvorming: Het gevoel van agency (GvA) en empathie voor pijn (EvP). Hoewel eerdere resultaten aantoonden dat de gevangenis specifieke aspecten van executief en emotioneel functioneren bij gevangenen kan beïnvloeden en dat een dwingende omgeving zoals bijvoorbeeld het leger de eigen GvA kan verminderen, is er momenteel geen studie die de invloed van de gevangenis op de neurale mechanismen, die ten grondslag liggen aan GvA en EvP, heeft onderzocht. We zullen rekening houden met diverse sociale factoren (b.v. het detentieregime) alsook groepen van agenten (i.e. (ex)-gevangenen en cipiers). We zullen ook onderzoeken of en hoe GvA en EvP veranderen over tijd na detentie bij ex- gevangenen. Zowel gedragsmatige als EEG metingen van GvA en EvP zullen worden gebruikt. De resultaten zullen bijdragen tot een beter begrip van hoe beperkingen in keuzevrijheid de onderliggende cognitieve processen beïnvloeden die direct gerelateerd zijn aan sociaal gedrag en aan de vrijheid om controle te behouden over het eigen leven.