In dit project wordt het kritische denken van Friedrich Nietzsche ingezet om een beter begrip te ontwikkelen van de nihilismen waarmee de actuele ecologische crises ons confronteren. Ondanks toenemende ecologische belangstelling voor het filosofische probleem van het nihilisme ontbreekt grondig engagement met nihilisme-literatuur of theoretische duiding van de precieze ecologische betekenis van het nihilisme. Sommigen duiden nihilisme als oorzaak van het Antropoceen (Stiegler, Heidegger), terwijl anderen het zien als een gevolg van het Antropoceen (Morton, Latour). Weer anderen wijzen op de nihilistische tendensen van het klimaatdiscours zelf (Hamilton, Emden, Brassier). Dit gebrek aan theoretische consensus staat de formulering van een juiste manier van reageren op of omgaan met de nihilistische dimensies van het Antropoceen in de weg. De waarde van een Nietzscheaanse interventie is dat deze (1) laat zien hoe de verschillende vormen van nihilisme in het klimaatdiscours met elkaar verbonden zijn en daardoor (2) de tegenstrijdigheden en inconsistenties blootlegt die het huidige discours parten speelt. Tegelijkertijd biedt het (3) de ethische en ontologische instrumenten die nodig zijn voor een adequate reactie op de nihilismen van het Antropoceen. Middels de ontwikkeling van een geïntegreerd begrip van de nihilismen van het Antropoceen, draagt dit onderzoek bij aan de duiding van de moreel-existentiële contouren van de actuele ecologische crises.