Het doel van dit project is om een stap vooruit te zetten binnen de dekoloniserende noodzaak om de mogelijkheden die nieuwe digitale technologieën bieden voor de bescherming van inheems immaterieel cultureel erfgoed (ICH), met een klemtoon op dans, te onderzoeken, begrijpen en bekritiseren. Onrechtmatige toe-eigening, respectloos gebruik en gebrek aan correcte toeschrijving van artistieke praktijken zijn problemen waarmee traditionele volkeren worden geconfronteerd, zelfs nog intenser binnen de digitale sfeer, die na COVID19-crisis de meest prominente arena voor de circulatie van culturele producten lijkt te worden. De interdisciplinaire methodologie is ontworpen om theoretische en kritische kaders te leveren voor de ontwikkeling van betrouwbare gedecentraliseerde applicaties om op ethisch verantwoorde manieren te genieten van uitingen van erfgoed, ze te delen of te verspreiden. Blockchain-architecturen, motion-capture en andere digitaliseringstools worden onderzocht binnen de marges waarin ze zijn ingebed: intellectuele eigendomswetten, interculturaliteit en toegankelijkheidsproblemen. Samen met de rigoureuze analyse van technologische mogelijkheden en wettelijke beperkingen, zal een op kunst gebaseerde methodologie om in contact te komen met inheemse beoefenaars inzicht geven in de denkbeelden en verwachtingen die nieuwe technologieën opleveren. Dusdaning beoogt dit project door dit complementaire en participatieve proces de concrete en abstracte lagen van inheems futurisme