Dit project onderzoekt achttiende-eeuwse attitudes tegenover sodomie in Antwerpen, Brugge, Lille en Nantes. De historiografie rond homoseksualiteit in het verleden beklemtoont dat de achttiende eeuw een belangrijk keerpunt vormde voor de (zelf)perceptie van homo-erotische verlangens in Europa. Rond 1700 ontstond er een uitgesproken homoseksuele subcultuur en homo-erotische verlangens werden voortaan als exclusieve geaardheid beschouwd. Deze conclusies zijn echter gebaseerd op onderzoek m.b.t. een beperkt aantal metropolen (Parijs, Londen en Amsterdam). In de queer studies zijn deze steden volledig achttiende-eeuws Europa gaan symboliseren. Mijn eigen voorbereidend onderzoek naar middelgrote steden zoals achttiende-eeuws Antwerpen en Brugge toont nochtans aan dat de perceptie van sodomie veel meer continuïteit kende. Dit onderzoek bouwt verder op deze vaststelling. Hierbij vermijd ik twee beperkingen van eerdere studies. 1) Mijn project overstijgt nationale grenzen en kiest voor een transregionale vergelijking. 2) Mijn project beperkt zich niet tot goed bestudeerde metropolen maar analyseert middelgrote steden die grotendeels genegeerd werden in het debat over achttiende-eeuwse sodomie. Hierdoor weerleg ik een van de grootste paradigma’s in de queer studies, nl. de plotse overgang van sodomiet naar homoseksueel, en beklemtoon ik de enorme verscheidenheid aan individuele betekenissen die verbonden zijn aan het ervaren van homo-erotische verlangens door historische actoren.