Hoewel de zogenaamde Europese migratiecrisis weergalmt in een steeds vijandiger wordend grensbeleid van de EU en in een antimigrantenretoriek, heeft het ook aanzet gegeven tot allerlei solidariteitsinitiatieven van burgers met migranten over het hele continent. In deze context kwam het thuis opvangen van migranten tot stand als een nieuw, raadselachtig en fascinerend fenomeen. Dit onderzoeksproject beoogt om als een van de eersten een systematische analyse uit te voeren van de gastvrijheidspraktijken - het bieden van onderdak aan huis - en de sterk affectieve familie-achtige relaties (fictieve verwantschapspraktijken) die ontstaan tussen migranten die illegaal zijn gemaakt door de staat en hun gastheren en -vrouwen in de stad in Brussel en Rome. Op basis van etnografische onderzoeksmethoden probeert het project een antwoord te zoeken op de volgende vragen. Hoe gaan burgers en migranten om met de asymmetrische machtsverhoudingen in dergelijke intieme gastvrijheidsrelaties? Hoe ontwikkelen deze relaties zich in de loop van de tijd (bijvoorbeeld wanneer de migrant niet langer bij de gastheer verblijft, een nieuwe bestemming bereikt of asiel krijgt)? En hoe kruisen ze met identiteitskenmerken als ras, klasse, en geslacht of met verschillende stedelijke, maatschappelijke en politieke verhoudingen?