Hoewel een sterk geloof in het potentieel van privaat vermogen om ontwikkeling te financieren domineert, is er een opmerkelijk gebrek aan onderzoek naar de mate waarin dit het Europese ontwikkelingsbeleid vormt. De Europese Unie (EU) voert momenteel een uitgebreide, langverwachte, hervorming van haar Financiële Architectuur voor Ontwikkeling uit en wendt zich hierbij tot nieuwe financiële instrumenten. Deze hervormingen lijken de opkomst te weerspiegelen van een nieuwe globale consensus over ontwikkelingsbeleid, genaamd de "Wall Street Consensus". Dit doctoraat onderzoekt in hoeverre zowel de middelen als de uitbetaling van EU-hulp wordt gefinancierd door (1) een theoretisch onderbouwd en geoperationaliseerd kader op te stellen voor het bestuderen van de financialisering van hulp, en (2) dit toe te passen op EU-hulp door beslissingen in Europa en de impact in ontwikkelingslanden te onderzoeken in de periode 2019-2024. Dit wordt bereikt middels vier empirische studies die samen de ruggengraat vormen van de EU’s ontwikkelingsbeleid en de financiering ervan. De methodologie omvat mixed methods en veelal kwalitatieve analyse, hoewel ook enkele kwantitatieve gegevens zullen worden onderzocht. Deze alomvattende benadering zal leiden tot innovatieve bevindingen over een onderbelicht onderzoeksthema, verder empirisch en theoretisch onderzoek vergemakkelijken en bijdragen tot bredere maatschappelijke debatten over het steeds relevantere fenomeen van de financialisering van hulp.