Organisaties investeren steeds meer in het welzijn en de prestaties van hun medewerkers. Hierbij erkennen ze dat feedback van managers een cruciale rol speelt. Deze bewering wordt ondersteund door onderzoek waaruit blijkt dat feedback een grote impact heeft op het welzijn en de prestaties van medewerkers. Recente literatuur bekritiseert echter deze medewerker-zijdige dominantie binnen huidig feedbackonderzoek. Dus, om fundamentele vooruitgang in het vakgebied te boeken, bouwen we voort op recente oproepen uit de literatuur om ook aandacht te schenken aan de manager. Als zodanig identificeren we twee belangrijke leemten in huidig feedbackonderzoek, namelijk (1) hoe beïnvloeden individuele verschillen tussen managers hun (de)motiverend feedback-gevend gedrag, wat een impact heeft op het welzijn en de prestaties van medewerkers; en (2) hoe beïnvloedt het geven van feedback het welzijn van de managers zelf. Meer specifiek zullen we in onze eerste onderzoeksdoelstelling nagaan hoe de doelgerichtheid van managers de inzetbaarheid (studie 1) en burn-out (studie 2) van medewerkers beïnvloedt door het geven van motiverende (bv. focus op leren) of demotiverende (bv. vergelijking met anderen) feedback. In onze tweede onderzoeksdoelstelling gaan we na hoe en wanneer het geven van continue feedback een impact heeft op de werkstress (studie 3) en de werkbetrokkenheid (studie 4) van managers.