Dit onderzoek bestudeert het concept 'verkrachtingsmythologie' in de asielprocedure. De hoofdreden voor de afwijzing van asielaanvragen op basis van seksueel en gendergerelateerd geweld (SGG) is hun ongeloofwaardigheid. Deze beoordelingen zijn vaak gebaseerd op stereotiepe, oppervlakkige, onjuiste of ongeschikte percepties van gender. In het strafrecht worden dergelijke percepties geconceptualiseerd als ‘verkrachtingsmythes’: vooringenomen, stereotiepe of onjuiste opvattingen over verkrachting, slachtoffers en daders. De hypothese dat dit fenomeen zich in meerdere sociale en institutionele contexten voordoet, doet de vraag rijzen: ‘Tot welke inzichten leidt de toepassing van het concept verkrachtingsmythologie op de context van geloofwaardigheidsbeoordelingen van SGG-aanvragen in de Europese asielprocedure?’ (verder kijkend dan alleen ‘verkrachting’ als een vorm van SGG). Om hierop een antwoord te formuleren hanteert dit onderzoek een mixed method benadering, met dataverzameling uit 3 complementaire bronnen: de bestaande literatuur (via een literatuuranalyse), de asielinstanties (via een rechtspraakanalyse en zelfrapportering door een KAP-enquête) en de asielzoekers (via kwalitatieve interviews). Deze triangulatie van input zal niet alleen op innovatieve wijze het inzicht in de asielprocedure vergroten. Het zal ook bijdragen tot de theorievorming rond de definitie van verkrachtingsmythologie en nieuwe mythen die van toepassing zijn op nieuwe soorten SGG in de asielcontext.