Antropologen die autochtone wereldbeelden bestuderen, bepleiten een radicale acceptatie van andere ontologieën. Dit pleidooi—in lijn met de toenemende overtuiging van wetenschapsfilosofen dat verschillende, meervoudige werelden naast elkaar kunnen bestaan—werd de ‚ontological turn‘ genoemd. Door de ontological turn in de antropologie met de wereldecologische benadering van het kapitalisme en de antihegemonische theorie van Antonio Gramsci te combineren wil dit onderzoekproject nagaan hoe ontologieën die in radicale milieuprotesten tot uiting komen, een uitdaging inhouden voor de heersende ontologie, die is gebaseerd op een Cartesiaanse scheiding van natuur en cultuur. Hiertoe wordt een multi-sited benadering, gebaseerd op de extended case method gebruikt, die het wereldbeeld in het verzet van Witsuwit’en waterbeschermers tegen de pijpleidingen in Brits Columbia vergelijkt met dat in het verzet van de niet-indigene Hambachwoud-beweging tegen bruinkoolontginning in Duitsland. De centrale onderzoeksvraag luidt: Hoe creëren de praktijken en narratieven van radicale milieubewegingen een wereld waarin hun feiten overleven? Hoe wordt een ontologie die de samenhang van mens en natuur centraal plaatst, geconstrueerd in reactie op een modernistische dualistische ontologie? Radicale milieubewegingen vormen een uitdaging voor het kapitalisme die verder gaan dan een fysieke blokkade; ze impliceren een uitdaging van het kapitalistische wereldbeeld.