De sterke stijging van de individuele melkgift van moderne, hoogproductieve melkkoeien is helaas gepaard gegaan met een daling van hun levensduur. Nochtans kan een langere productieve levensduur de rendabiliteit van de melkveestapel verbeteren. Een langere levensduur zorgt er immers voor dat minder koeien vroegtijdig moeten worden afgevoerd en zorgt voor een hogere totale melkproductie, terwijl er een verbetering van de publieke opinie aangaande het welzijn van koeien kan worden verwacht met tegelijk een daling van de ecologische voetafdruk van deze sector. Op dit ogenblik is de belangrijkste ’missing link‘ hiervoor een accurate biomerker die de directe selectie van jonge kalveren met een lange productieve levensduur mogelijk maakt. In dit onderzoeksvoorstel gaan we op zoek naar een dergelijke biomerker. Het voorstel heeft drie hoofddoelstellingen: 1) bepalen of, en in welk stadium van hun leven, telomeerlengte gecorreleerd is met de productieve levensduur van melkvee (WP1); 2) het identificeren van metabolieten en metabole pathways die geassocieerd zijn met productieve levensduur (WP2); 3) het onderzoeken van enkele karakteristieken van deze parameters in het kader van het verouderingsproces (WP3+4). Het uiteindelijke doel is het leggen van de wetenschappelijke fundamenten van een methode die toepasbaar is voor een grote steekproefomvang tegen een betaalbare kostprijs, zodat deze klaar is voor commercialisering.