De School van Sade traceert de literaire erfenis van D.A.F. Markies de Sade in de Nederlandstalige literatuur tijdens de lange jaren zestig (1960-1975). Het project onderzoekt zowel de receptie van Sade als de mate waarin representaties van literair sadisme waardesystemen betreffende seks en macht uitdragen. De analyse verschaft inzicht in de manier waarop Nederlandse en Vlaamse auteurs zich in een Sadeaanse traditie inschrijven en in hoeverre de representatie van literair sadisme maatschappelijke en culturele normen uitdaagt en/of versterkt. Door een corpus van zowel canonieke als minder bekende auteurs te onderzoeken die zich in essays, narratieve fictie en vertalingen hebben gebaseerd op Sade of sadisme, stelt het project literair sadisme voorop als het middel bij uitstek waarmee narratieve instanties (auteurs, personages, vertellers en lezers) worden uitgenodigd om over waarden te onderhandelen. Op basis van methodologische benaderingen uit de receptietheorie, de ethische narratologie en de retorische narratologie verkent het project de wisselwerking tussen vrijheid en dwang die inherent is aan sadisme om zo een nieuw licht te werpen op een tijdperk dat alom geprezen wordt als het tijdperk van seksuele bevrijding.