Bij het verkennen van problemen met schoolaanwezigheden als 'een continuüm', richt de huidige literatuur zich voornamelijk op de vroege stadia, waarbij niet-problematisch en problematisch schoolverzuim worden behandeld (zie Figuur 1). De voornaamste inspanningen op vlak van beleid, onderzoek en praktijk zijn gericht op deze vroege stadia en op preventie- en interventiestrategieën, onder meer door het identificeren, classificeren en coördineren van studenten die risico lopen op problemen met schoolaanwezigheden (zie Figuur 2). Hoewel we het belang van deze focus erkennen, hebben we gemerkt dat het einde van het continuüm en het ‘compensatieniveau’ weinig aandacht krijgt van onderzoek, beleid en praktijk. Onze focus ligt dan ook op studenten die moeilijkheden ervaren met schoolaanwezigheden, degenen die risico lopen op uitval, of degenen die al zijn uitgevallen. Deze voorkeur wordt gemotiveerd door het gebrek aan focus op deze groep door beleid, onderzoek en praktijk, door wereldwijde trends die wijzen op een stijging van het percentage studenten die onderwijs dreigen te verlaten, door onze praktijkervaringen met deze studenten, en met name ons geloof dat we uit verhalen van deze studenten ‘good practices’ kunnen halen om alle studenten in te toekomst te ondersteunen. 

Onderzoeksvragen 

De basis van dit proefschrift rust op twee vragen, die we in dit onderzoek trachten te beantwoorden en die aanleiding geven tot verdere reflecties en suggesties om schoolaanwezigheden te bevorderen (zie Tabel 1). Dit benadrukt het belang van discussies en gezamenlijke inspanningen en bevordering van positieve verandering voor alle leerlingen in onderwijs.