Het project bouwt verder op onderzoek over de temporele dynamiek van Gothic verhalen: de Gothic wordt begrepen als een esthetiek die de temporele en ideologische relatie tussen het verleden en heden negotieert. De studie onderzoekt hoe vrouwelijke auteurs uit Schotland en Ierland het verleden ensceneren in Gothic teksten uit de Romantische periode (1780-1830). De focus ligt op de vertelling en het anachroniseren van het preternatuurlijke (geesten, feeën, bijgeloof etc) in Ierse en Schotse Gothic als een manier om de grens te trekken tussen een premodern wereldbeeld en een opkomende moderne wereld. Deze verwrongen omgang met de geschiedenis verwerpt en behoudt terzelfdertijd het premoderne preternatuurlijke door middel van een spookachtige heropleving van de elementen die de moderne wereldorde niet in zich kan opnemen. De resulterende spanning tussen moderniserende handelingen en een terugkeer van een premodern verleden maakt het mogelijk om processen van ‘onttovering’ en ‘secularisering’ te bevragen in termen van identiteitsformatie, projectie en toevlucht. Het project zal verduidelijken hoe vrouwelijke auteurs de verbeeldende praktijken van de Gothic inzetten om het Schotse en Ierse culturele verleden te behandelen. Het legt daarvoor de nadruk op hoe deze teksten het preternatuurlijke herformuleren en herdenken, wat toelaat om vragen op te werpen over canonisering, regionale inflecties van de Gothic en de rol van de vrouwelijke agent in het schrijven van de geschiedenis.