Perseveratieve gedachten (PG), namelijk intrusieve, moeilijk controleerbare en persevererende gedachten over vroegere gebeurtenissen of gevreesde toekomstige situaties, spelen een cruciale rol bij het herstellen van stress. Deze PGs worden geassocieerd met een verstoord evenwicht in de hart-brein as, wat zich reflecteert in een verlaagde parasympatische controle (over sympathische reactiviteit) en een verlaagde prefrontale controle (over limbische reactiviteit). Onderzoek heeft aangetoond dat fysieke inspanning, herhaaldelijke of eenmalig, de duur van negatieve stemming vermindert, mogelijks via de invloed van de hart-brein as en de geassocieerde PG. Het doel van dit project is om de psychofysiologische mechanismen onderliggend aan PG tijdens herstel van stress te onderzoeken, door gebruik te maken van fysieke inspanning om de parasympatische (vagale) controle te verhogen, en neuromodulatie om de hart-brein as te versterken. We stellen een reeks sterk wetenschappelijk onderbouwde studies voor, zowel in een goed gecontroleerde lab setting (werkpaketten 1 & 2) als in het dagelijkse leven (werkpakket 3) van zorgverleners die geconfronteerd worden met chronische stress. We willen onderzoeken hoe fysiologische (parasympatische controle) en hart-brein interacties bijdragen aan individuele verschillen in het overwinnen van PG. We hanteren een interdisciplinaire benadering waarbij affectieve neurowetenschap geïntegreerd wordt met interventieprogramma’s.