Desondanks het ontstaan van artikel 13 van het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie dat bepaalt dat, aangezien dieren wezens met gevoel zijn, zowel de Unie als de lidstaten bij het formuleren en uitvoeren van het beleid van de EU ten volle rekening moeten houden met hetgeen vereist is voor het welzijn van dieren, wordt het EU dierenwelzijnsbeleid nog steeds zeer geïsoleerd benaderd, wat integratie ondermijnt en de kerngedachte van artikel 13 teniet doet. De scheiding tussen natuurbehoud en dierenwelzijn is niet nieuw, maar dat dit leidt tot conflicten en discrepanties in de wetgeving is dat wel. Door een gebrek aan kennis over hoe het recht kan worden benaderd op het raakvlak natuurbehoud-dierenwelzijn, wordt het potentieel van het recht om een oplossing te bieden momenteel onvoldoende benut. Dit onderzoek wil inzicht verschaffen in hoe dierenwelzijnseisen kunnen worden geïntegreerd in het huidige EU natuurbeschermingsbeleid, in het bijzonder wat betreft soortenbescherming. Dit zal gebeuren door een analyse van EU recht(spraak) inzake natuurbehoud en dierenwelzijn. Beide EU domeinen kunnen over bepaalde kwesties tegenstrijdig zijn en het huidige gebrek van integratie laat actoren over aan onvoorspelbare ad-hocoplossingen. Dit onderzoek beoogt hieraan tegemoet te komen door tastbare juridische ankerpunten te introduceren. Dit origineel onderzoek zal de allereerste basis leggen voor de juridische implementatie van compassionate conservation in de EU.