De wereld is snel aan het verstedelijken en deze toenemende manifestatie van steden-als-omgevingen biedt unieke kansen, maar ook uitdagingen aangezien steden een primaire bron van vervuiling en ziektes zijn die zowel mens als dier aantasten. De relatie tussen stedelijk landgebruik en ziektedynamiek in dieren die zijn aangepast aan de stad, is echter nog steeds onderbelicht. We hebben een dringend behoefte aan een beter en inclusiever begrip van de belangrijkste processen die de ziektedynamiek in stedelijke omgevingen aandrijven, met name voor zoönotische ziekten.

Maar het begrijpen van de stedelijke ziektedynamiek vereist een conceptuele verandering en men moet rekening houden met de ruimtelijke heterogeniteit van het stedelijk landschap. Bovendien zullen individuen verschillen in eigenschappen die de verspreiding van ziekten beïnvloeden, zoals hun bewegingsgedrag, socialiteit of immuunsysteem, die dan weer kunnen worden beïnvloed door omgevingsfactoren. Het onderzoeken van de ziektedynamiek in stedelijke omgevingen vereist daarom een integrale aanpak. Hiervoor zal ik één van de meest succesvolle stadsbewoners, de stadsduif, en zijn parasitaire bacterie Chlamydophila psittaci als modelsysteem gebruiken. Ik zal variatie op verschillende ruimtelijke en organismeschalen, d.w.z. van het individu tot het (meta)populatieniveau, integreren in één epidemiologisch model, wat uiteindelijk zal toelaten om een duurzaam stedenbouwkundig kader te ontwikkelen binnen een “ne-health”kader.