De late achttiende eeuw was een tijdvak dat werd bepaald door fundamentele sociale, culturele en politieke veranderingen in Europa. Oude regimes werden afgebroken en nieuwe staten verrezen uit het puin. In de Noordelijke Nederlanden ontstond er verzet tegen het stadhouderschap, wat uiteindelijk leidde tot een revolutie en de oprichting van de Bataafse Republiek. Ook de bevolking van de Zuidelijke Nederlanden kwam in opstand tegen hun landsheer met de Brabantse Omwenteling. De revolutionaire verworvenheden gingen echter al snel ten onder in de chaos van de Franse revolutionaire oorlogen en de Napoleontische wervelwind die in de eerste jaren van de negentiende eeuw door Europa raasde. Als een van de meest turbulente periodes in de geschiedenis van de Lage Landen werden de decennia rond 1800 gekenmerkt door een verscheidenheid aan geluiden: revolutionaire leuzen, het gebulder van kanonnen en de opzwepende, provocerende, jammerende of jubelende klanken van liederen.