Marien fytoplankton fixeert koolstof (C) uit atmosferisch CO2 door fotosynthese. Het C in deze organismes vormt de basis van de voedselketen. Hoeveel C uiteindelijk terugkeert naar de atmosfeer bij de dood van deze algen (en hun consumenten), versus hoeveel er wordt opgeslagen en begraven in sedimenten, bepaalt voor een groot deel de C-cyclus op Aarde. Verstoringen van dit delicaat evenwicht leidden eerder tot klimaatsverandering die mogelijk gelinkt kunnen worden aan massa-extincties. C-isotopische analyses laten ons toe dit evenwicht tussen de C-reservoirs in de atmosfeer, oceaan en sedimenten in beeld te brengen. Maar ons onvermogen om C-isotopen te meten in de inviduele, piepkleine mariene microfossielen met een organische wand (= ‘palynomorfen’) uit het Paleozoïcum, maakt dat we de C-cylus uit die periode niet volledig begrijpen. Nochtans vormen deze palynomorfen onze enige aanknoping met processen die plaatsgrepen aan de basis van de toenmalige voedselketen. Omwille van analytische beperkingen, namen we tot nu toe onze toevlucht tot de analyse van ‘bulk stalen’, die complexe organische cocktails zijn. Hier ontwikkelen we een nieuwe methode om de C-isotopen van indivuele palynomorfen te kunnen meten, hetgeen een veel completer beeld van de C-cyclus in dit verre verleden zal opleveren. We passen deze nieuwe techniek ook toe op de Hirnantiaan glaciatie/extinctie (444Ma) zodat we de mechanismes achter dit dramatisch maar slecht-begrepen event beter in beeld kunnen brengen.