Organische kristallen zijn essentieel in moderne technologie zoals opto-elektronica, zonnecellen, enz., maar worden over het algemeen beschouwd als broos en inelastisch. Polymeren en hydrogelen worden daarentegen reeds gebruikt in slimme materialen vanwege hun mechanische flexibiliteit, maar lijden onder structurele orde over langere afstand. Daarom kunnen organische kristallen met flexibele eigenschappen een brug slaan tussen harde (an)organische en zachte polymere materialen. In dit verband zijn fotoluminescente organische kristallen, die hun luminescentie veranderen door verschillende vormen aan te nemen onder externe invloed, van groot belang bij de ontwikkeling van organische mechanische sensoren, optische golfgeleiders enz.

Hier streven we naar de verbetering van mechanische flexibiliteit en fotoluminescentie-eigenschappen van zuiver organische kristallen door middel van cokristal engineering en rationalisering van de onderliggende mechanismen op supramoleculair niveau.