Goed begrip van hoe mensen toonhoogte waarnemen en verwerken is onontbeerlijk om meer complexe auditieve processen zoals perceptie van muziek of spraak te kunnen doorgronden. Vooral frequentieselectiviteit (het vermogen verschillen in toonhoogte te kunnen onderscheiden) speelt een belangrijke rol omdat het helpt beter te horen bij achtergrondgeluid. Ondanks het belang van deze vaardigheid blijven de onderliggende neurale processen tot op heden onderbelicht. Een belangrijke, doch onbeantwoorde vraag is bijvoorbeeld hoe toonhoogte gerepresenteerd en gecodeerd wordt in de periferie. In dit project schuiven we predictive coding naar voren als model van centraal gereguleerde verwerking van toonhoogte. De focus op corticale verwerking van toonhoogte, en het effect daarvan op perifere verwerking van toonhoogte, staat ons toe een alternatief model van toonhoogte verwerking voor te stellen binnen een verenigd en eenvoudig encodering mechanisme. Dit centrale toonhoogte verwerkingsmodel zou omvangrijker zijn en bovendien meer verklarende waarde hebben dan het hedendaagse dominante model dat begrensd wordt door perifere verwerking van toonhoogte dat een complexe combinatie van meerdere encodering mechanismen oplegt. Door het combineren van gevestigde anatomische en gedragsmeting van toonhoogte perceptie, evenals recente electrofysiologische metingen, kunnen we deze veronderstelling van het centrale toonhoogte verwerkingsmodel en het predictive coding kader als geheel op de proef stellen.