Dance studies toonden hoe volksdans, massa-choreografieën en sportevenementen diende de moderne staat ’ s biopolitiek en ontwikkelde een spektakel van de natie. Een supra-nationale etnische ‘ Joegoslavisch ’ identiteit werd uitgevoerd boven religieuze, etnische, culturele of genderverschillen en dit vormde de basis voor een antagonisme tussen de zogenaamde ‘ het communistische Oost-’ en de ‘ kapitalistische Westen &rsquo ;. Na de Tweede Wereldoorlog in Europa begonnen aan een proces van supranationale integratie. In tegenstelling tot de verhandeling van tolerantie en omarmen diversiteit binnen de hedendaagse postfoundationalist filosofie, de niet-westerse ‘ migrerende ’ wordt teruggebracht naar ‘ Andere &rsquo ;. Dit onderzoek gaat na hoe ‘ Joegoslavisch ’ dans praktijken uitvoeren identiteiten in een eigentijdse ‘ migreren ’ Europa. De twee specifieke dans modaliteiten die worden onderzocht zijn: 1) choreografie en 2) danstechnieken. Deze modaliteiten weerspiegelen een manier van denken over sociale orde en zijn dus een hulpmiddel voor het onderzoeken van het complex web van relaties die performers verwijzen naar bepaalde subjectiviteiten, geschiedenissen, praktijken, en aan elkaar. Om de migratie dynamiek en de dans modaliteiten onderhandelen hedendaagse culturele identiteiten in Europa te begrijpen, zal een dans prestatie-analyse worden uitgevoerd, ingegeven door politieke filosofie. Bijzondere aandacht zal worden besteed aan hoe de hedendaagse ‘ Joegoslavisch ’ performances bieden nieuwe discursieve manieren van denken over relationele en voorwaardelijke identiteiten en bieden nieuwe visies van de democratie.