Verslaving is een chronische recidiverende stoornis die aanzienlijke schade toebrengt aan individuen, gezinnen en gemeenschappen, en het herstel van verslaving is een fragiel en complex proces. De studie is een uitbreiding van een bestaand NIHR- en Horizon 2020-onderzoekscohort (van het ERANID-programma, en is dus een zeldzame "actieve" cohortstudie op het gebied van verslavingen). Er zijn drie ronden van gegevensverzameling geweest over hersteltrajecten per geslacht, met een follow-uppercentage van 85%. Dit vormt de basis voor de beoordeling van veranderingen in welzijn en functioneren tijdens de opsluitingsperiode en in de overgang naar versoepeling. Standaard metingen van nuchterheid, welzijn, herstel kapitaal, fysieke en psychische gezondheid, en sociale en familiale steun, zullen worden herhaald met aanvullende metingen van online herstelgroep betrokkenheid en familie betrokkenheid.
De voorgestelde onderzoekshypothese is dat blijvende betrokkenheid bij familieactiviteiten en peer-based herstelondersteunende groepen zal resulteren in beter welzijn en betere uitkomsten. Daarentegen, wanneer er sprake is van vermindering van familie- en sociale steun en van deelname aan herstelgroepen, zal er een significant verhoogd risico zijn op terugval en op psychopathologie. In de studie zal worden nagegaan welk effect het geslacht heeft op de sociale en herstelondersteunende trajecten naar herstel, waarbij de hypothese is dat vrouwen meer vertrouwen op generiek sociaal kapitaal en mannen meer op het behoren tot een herstelgroep als beschermende factoren, gebaseerd op bestaand onderzoek van het onderzoeksteam. Het onderzoek zal bewijs leveren voor de effectiviteit van online steun en genderspecifieke risico's en interventiestrategieën identificeren ter ondersteuning van verslavingsherstel.