Wanneer een kind opgroeit met een sociale, fysieke of verstandelijke beperking als gevolg van een ontwikkelingsproblematiek, worden ouders geconfronteerd met extra
uitdagingen bij de opvoeding, zoals het bieden van aangepaste zorg en onzekerheden over de ontwikkeling en toekomst van hun kind. Het huidige familieonderzoek bij
ouders die een kind opvoeden met een ontwikkelingsproblematiek focust dan ook voornamelijk op hoe ouders zich voelen (d.w.z., ouderlijke stress en welzijn), waarbij
vooral de uitdagingen die ouders ervaren bestudeerd worden. Het huidige proefschrift beoogt dit perspectief te verruimen door drie vernieuwende benaderingen toe te
passen. Ten eerste, tracht dit proefschrift de focus op hoe ouders zich voelen te verruimen door ook te onderzoeken wat ouders doen in de interactie met hun kind (d.w.z.,
specifiek opvoedingsgedrag). Ten tweede hanteert dit proefschrift een evenwichtiger perspectief door de aandacht te richten op de variatie in zowel ‘uitdagende’ (bijv.,
nood-ondermijnend opvoedingsgedrag, gedrags- en emotionele problemen bij kinderen, ouderlijke stress, ervaringen van nood-frustratie) als ‘positieve’ aspecten
(bijv., nood-ondersteunend opvoedingsgedrag, psychosociale sterktes bij kinderen, positief gezinsklimaat, ervaringen van nood-satisfactie) van de ouderschapsbeleving en
de psychosociale ontwikkeling van kinderen. Ten derde baseert dit proefschrift zich op een innovatieve ‘cross-disability’ benadering, waarbij de ouderschapsbeleving en de
psychosociale ontwikkeling van kinderen over vier groepen heen in kaart wordt gebracht, namelijk ouders van kinderen met autismespectrumstoornis, cerebrale parese,
downsyndroom, en een referentiegroep van ouders die een kind opvoeden zonder een beperking. Deze benadering biedt de mogelijkheid om belangrijke generieke
opvoedingsprocessen te identificeren, maar laat daarnaast ook ruimte om meer beperking-specifieke gevoeligheden te belichten, die ouderondersteuning en
gezinsinterventies verder kunnen informeren.