In dit onderzoeksproject staat de middeleeuws-Griekse paraenetische poëzie in de Palaiologische periode (1204–1453) centraal. In het bijzonder richt het project zich op de sociaal-culturele en literaire waarde van deze poëzie, de lezers ervan en de rol van de gedichten in monastieke en niet-monastieke context, met het doel de Sitz im Leben en het transformerende potentieel van deze literatuur in Laat-Byzantijns ethisch en moreel denken te begrijpen. Dit project is het eerste waarin een corpus van paraenetische teksten wordt samengesteld en waarin voorheen onbekende teksten worden gepubliceerd. Paraenetische poëzie wordt zowel vanuit diachroon als synchroon perspectief bekeken. In een diachroon perspectief worden de verbanden met de bijbelse en vroegchristelijke paraenesis geanalyseerd, en in een synchroon perspectief wordt dit genre naast aanverwante genres geplaatst. Als onderdeel van deze studie zullen we onderzoeken hoe groot de impact van teksten als deze was op lezers, hoe ze gemeenschappen hebben gevormd en ook hoe ze de identiteit van deze gemeenschappen hebben gevormd. Voor dit type analyse is het noodzakelijk om de productie en consumptie van teksten door concrete historische gemeenschappen, zowel monastiek als niet-monastiek, te onderzoeken. Een onderzoek naar Sitz im Leben van deze teksten is dus noodzakelijk.