De levensverwachting in de westerse landen is de voorbije twee eeuwen enorm gestegen. De stijging ging gepaard met een verandering in het doodsoorzakenpatroon waarbij zogenaamde degeneratieve ziekten (hart- en vaatziekten, kanker) geleidelijk de plaats innamen van infectieziekten (cholera, tbc, enz.). De timing van deze epidemiologische transitie is bekend, maar we weten nog niet hoe de transitie gebeurde, en wie er het eerst en het meest van profiteerde. Welke sociale groepen en welke plaatsen waren het kwetsbaarst, en voor welke doodsoorzaken gold dat? Dankzij het unieke doodsoorzakenregister van de stad Antwerpen, bijeengebracht via een groot burgerwetenschapsproject (www.sosantwerpen.be) is het mogelijk om onderzoek te doen naar de sociale en ruimtelijke ongelijkheden in oorzaakspecifieke sterfte tijdens de negentiende en vroege twintigste eeuw. Op basis van diverse methoden en GIStorical Antwerp kunnen we achterhalen in welke mate leeftijd, geslacht, beroep en herkomst, een rol speelden bij oorzaakspecifieke sterfte, en welke factoren de verschillen verklaren. Als de grootste Belgische stad destijds gekenmerkt door hoge mobiliteit en ingrijpende socio-economische veranderingen, vormt Antwerpen een uniek laboratorium om ongelijkheden in sterfte te bestuderen. Havensteden waren bovendien belangrijk voor de verspreiding van infectieziekten. De huidige uitbraak van het coronavirus toont de noodzaak van een dieptestudie naar ongelijkheden in sterfte in het verleden.