Enkele van de meest invloedrijke kritieken, de afgelopen decennia, op het historisch denken komen van de ‘post-secular turn’. Dit is geen eengemaakte beweging, maar een losse reeks kritieken op 'secularisme' als maatschappelijke regeling of 'het seculiere' als epistemische categorie. Deze perspectieven zien vaak 'historicisme' en 'seculiere tijd' als voornaamste objecten van kritiek. In postseculiere stromingen binnen het postkolonialisme is het bijvoorbeeld gebruikelijk te stellen dat historisch denken cultureel vreemd is aan de niet-westerse wereld; juist vanwege het seculiere karakter ervan, paradoxaal opgevat als pseudo-seculier omdat het verbonden zou blijven met een joods-christelijke oorsprong. Een toenemend aantal christelijke apologetische publicaties bekritiseert de geschiedwetenschap om haar vermeende 'seculiere bias', terwijl ze tegelijkertijd de geschiedwetenschap even 'confessioneel' noemt als religieuze geschiedenis of crypto-theologisch in haar kernbegrippen.

Mijn project analyseert deze kritieken, bestudeert hoe ze het historische denken uitdagen en reflecteert op hoe dat denken kan reageren.