Dit project onderzoekt de veranderende sociale structuur van kleine gemeenschappen uit de

Brons- en IJzertijd (ca. 2400-400 v.Chr.) in Centraal-Adriatisch Italië. Archeologen weten nog steeds

weinig over hoe deze kleinschalige boeren en herders georganiseerd waren. Uit grafvondsten blijkt

dat er vanaf de Late Bronstijd sprake is van toenemende sociale hiërarchie, wat in de IJzertijd

uitmondt in rijke aristocratische graven. Er vindt echter nog geen grootschalige staatsvorming

plaats en er ontstaan nog geen centrale steden. Omdat er weinig bekend is over de nederzettingen

en omliggende territoria van deze groepen, weten we niet hoe de onderlinge relaties van deze

mensen er in het dagelijks leven uitzagen.

Dit onderzoek wil deze situatie rechtzetten door enkele nederzettingen intensief te onderzoeken

met behulp van niet-destructieve methoden. Met geofysische technieken zoals grondradar en

elektrische weerstandsmetingen worden plattegronden van geselecteerde vindplaatsen en hun

directe omgeving gemaakt. Op basis van deze plattegronden wordt de interne organisatie van

deze nederzettingen ruimtelijk geanalyseerd. Hierbij zullen eigenschappen zoals huisclusters,

grootte van gebouwen, gemeenschappelijke verdedigingswerken, wegen, werkplaatsen en

veldgrenzen worden onderzocht en geïnterpreteerd. De basis voor deze benadering ligt in de

gedachte dat culturele en sociale regels van samenlevingen worden uitgedrukt in het gebruik en

inrichting van de directe omgeving.