Hoewel reeds veel medicatie gericht is tegen membraaneiwitten vertonen deze vaak 
een lage affiniteit voor het doeleiwit, waardoor ze in hoge dosissen moeten worden 
toegediend; of ze zijn niet selectief genoeg, wat kan leiden tot zware neveneffecten. 
Om deze medicatie te verbeteren of om nieuwe moleculen te identificeren moeten 
we meer dan waarschijnlijk structuur-gebaseerde drug-optimalisatie uitvoeren. 
Hiervoor hebben we echter veel meer drie-dimensionale structuren nodig van 
membraaneiwitten.