Neuroblastoom is een van de meest voorkomende solide tumoren bij kinderen en is verantwoordelijk voor 15% van alle sterfgevallen door kinderkanker. In de afgelopen 20 jaar is er veel bewijs geleverd voor uitgebreide inter- en intratumor heterogeniteit. Ondanks intensieve en multimodale therapieën krijgt ongeveer de helft van de kinderen met hoog-risico neuroblastoom een herval en sterft uiteindelijk aan de ziekte. Om vooruitgang te boeken, hebben we een beter inzicht nodig in de mechanismen van resistentie en herval. We hebben aanwijzingen dat opregulatie van effluxpompen, cel-plasticiteit, (de)differentiatie, en uitputting van immuuncellen een rol kunnen spelen in resistentie, maar hun onderlinge afhankelijkheid en ruimtelijke organisatie zijn grotendeels onbekend. Wij stellen voor dat een gedetailleerde karakterisering van het transcriptoom van individuele tumorcellen, samen met stromale en immuuncellen in een ruimtelijke context van tumorweefsel, dit inzicht zou kunnen verschaffen.